ijsselcentrale

Zondagavond, tegen zeven uur, reed ik terug met Delinyah om haar weer af te leveren bij haar moeder. Vanuit mijn huis is het een kilometer rijden naar ‘het andere huis’. Het was mooi weer, redelijk helder. Delinyah mocht voor in de auto. We reden ‘zuidwaarts’, in de richting van de IJsselcentrale. Vroeger had ‘ie nog vijf pijpen, inmiddels nog slechts twee. Niet dat de tand des tijds het gebouw heeft aangetast, maar na verloop van tijd wordt het opwekken van energie anders aangepakt. Delinyah keek vol bewondering naar het gebouw. “Weet jij wat dat is, papa”, vroeg ze. Ik antwoordde naar eer en geweten. “Tuurlijk schat”, zei ik, “dat is de IJsselcentrale.” Lin keek bedenkelijk. “Nee hoor”, zei ze plots, “dat is de wolkenfabriek.” Ze keek me verwachtingvol aan, op zoek naar bevestiging. “Ja hoor”, zei ik. “Die maken ze daar ook.”

Het plaatje heb ik trouwens gepikt van Marmein.

Leave Your Comment Here

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.