vol verwachting…

Ze is vanavond twee keer terug geweest, beneden. De eerste keer, toen lag ze nog maar net in bed. “Papa”, vroeg ze, “als jij nu van zwarte piet gaat dromen, droom ik van sinterklaas. Goed?”, stelde ze Freudiaans vast. Tevreden met het antwoord stommelde ze weer naar boven. Iets later, tegen twaalf uur, stond ze opeens weer beneden. Ik hoorde haar van de trap komen en zag die blik gelijk naar de radiator gaan (waar zij per se de schoen wilde zetten; dan kon Piet zijn handen tenminste nog warmen). De schoenen stonden er nog, er zat nog niks in. “Papa, je moet nu naar bed”, verordonneerde ze, “anders slaan ze ons over.” Daar was niet veel tegenin te brengen. Gezien het cadeau heb ik de schoenen maar netjes voor de voordeur gezet. Benieuwd naar de reactie morgenvroeg. Mooi hoor, dit feest.

Leave Your Comment Here

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.