wit

• Life
• december 22, 2007

Heel vroeg in de morgen is de sneeuw het mooist. Maagdelijk wit, nog niet betreden door mensenvoeten en auto- of fietsbanden. Een wit tapijt over straten en tuinen, bomen en daken. Zacht ontwaakt de wijk en -vast in elk huis, een enkeling uitgezonderd- ontlokt de witte pracht kleine vreugdekreten. Ik ken bijna niemand die gruwelt bij het witte goud. Bijna niemand. Al snel komen de sleetjes tevoorschijn. Vaders trekken, in winterjas en met verhit hoofd, hun kroost voort. Eerst één, dan twee, en soms wel drie kinderen op een slee. Goed voorbeeld doet goed volgen. Al snel wordt het straatbeeld bepaald door pretmakende kinderen. Heel af en toe vertrekt er een auto, of komt er één aan. Maar verder is de straat voor de kinderen uit de buurt. Alsof het zo is afgesproken. Verrukte vreugderoepen vanaf het besneeuwde asfalt. Een feëriek einde van 2007.